Spacerowałam lasem. Nagle wpadłam na wilka.
- Przepraszam. - powiedziałam i uśmiechnęłam się.
- Nic się nie stało. - odpowiedział i odwzajemnił uśmiech.
- Jestem Kiiyuko. Dla przyjaciół Kii. - przedstawiłam się.
- Lady. Szukasz czegoś? - zapytała.
- Tak. Watahy. - pokiwałam głową.
- Może chcesz dołączyć do naszej? - zapytała.
- No pewnie! Zaprowadzisz mnie do Alphy?
- Właśnie przed nią stoisz. - powiedziała, a ja zaśmiałam się z własnej głupoty. Dołączyłam do nowej watahy. Byłam bardzo zadowolona. Usiadłam na drzewie i rozmyślałam. Po chwili zauważyłam człowieka. Przypominał mi kogoś.
- Shun? - zapytałam sama siebie. Zeskoczyłam z drzewa i zmieniłam się w człowieka. Podbiegłam do niego.
- Kii! - krzyknął i przytulił mnie.
- Cześć kochanie. - był to mój chłopak. Nie wiedział jeszcze, że zamieniam się w wilka. Nie chciałam zepsuć naszych relacji. Pocałowałam go.
- Co ty taka szczęśliwa? - zapytał.
- Ach... Tak sobie! - powiedziałam.
- Chodź, idziemy na miasto. - powiedział. Pokiwałam głową i poszliśmy. Spacerowaliśmy sobie po parku. Było cudownie. Jako człowiek miałam osiemnaście lat. Nie mogłam się doczekać moich dziewiętnastych urodzin. W świecie wilków czwartych. Usiadłam na ławce. Shun podszedł do mnie i zapytał:
- Co się stało? - spuściłam głowę.
- Muszę ci coś powiedzieć.
- Wal śmiało. - powiedział.
- Pamiętasz moje piętnaste urodziny?
- Tak. - pokiwał głową.
- W tedy mówiłam, że chciałabym być wilkiem. I mam to co mam. Nie przestrasz się. - powiedziałam i zamieniłam w wilka.
- Kochana jesteś jeszcze ładniejsza. - powiedział. Polizałam go i znów zamieniłam w człowieka.
- Czyli akceptujesz mnie? - zapytałam.
- Jasne. - przytuliłam go.
- Ale wiedz, że ja będę mieszkać w lesie jako wilk.
- Zaakceptuję to jak powiesz, że będziesz mnie odwiedzać.
- No pewnie. - znów ruszyliśmy w stronę lasu. Pożegnałam się z nim i zamieniłam w wilka. Pobiegłam do mojej jaskini.
CDN
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz